همبستگی بین تغییرات در اندازه‌های روان‌شناختی و عملکردی مرتبط با تعادل و افتادن مردان سالمند متعاقب یک برنامه‌ی تمرینی ترکیبی

هدف این پژوهش ارزیابی همبستگی بین تغییرات در اندازه‌های روان‌شناختی و عملکردی مرتبط‌ با افتادن مردان سالمند متعاقب یک برنامه‌ی تمرینی - ترکیبی و مقایسه‌ی میزان تأثیر تمرین بر این متغیرها بود. نمونه‌ی آماری، 31 سالمند بالای 60 سال بودند که به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله (با میانگین سنی 39/4±08/66) و کنترل (با میانگین سنی 33/7±14/70) تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری متغیرها از پرسش‌نامه مشخصات فردی، آزمون نشستن ‌و برخاستن 30 ثانیه، بنشین‌ و برسان، تعادل روی ‌یک ‌پا، بلندشدن ‌و رفتن، 10متر راه‌رفتن، مقیاس اعتماد به ‌تعادل ویژه‌ی فعالیت‌ها و کارآمدی افتادن – بین‌المللی استفاده ‌شد. تجزیه‌ و ‌تحلیل ‌آماری با آزمون t مستقل، محاسبه‌ی درصد تغییر، ضریب همبستگی پیرسون و اندازه‌ی اثر انجام‌ شد. میانگین نمره‌ی آزمون‌های قدرت‌ عضلانی اندام ‌تحتانی، انعطاف‌پذیری، چابکی‌ و تعادل ‌پویا، سرعت ‌حرکت، تعادل ایستا، مقیاس ترس ‌از افتادن و اعتماد به ‌تعادل در گروه مداخله نسبت ‌به گروه کنترل، به‌طور معناداری بهبود یافت (P≤0.05). تأثیر برنامه‌ی مداخله‌ی ‌تمرینی بر اندازه‌های عملکردی ‌و ‌روان‌شناختی یکسان ‌نبود. بیشترین اندازه‌ی اثر به‌ترتیب در قدرت اندام ‌تحتانی و اعتماد به ‌تعادل و کمترین اندازه‌ی اثر در انعطاف‌پذیری و ترس‌ از افتادن مشاهده ‌شد. تغییرات قدرت عضلانی با تغییرات سرعت و تغییرات انعطاف‌پذیری با تغییر چابکی و سرعت به‌طور معناداری همبسته بود (P≤0.05). بین تغییرات در اندازه‌های عملکردی و روان‌شناختی، همبستگی معناداری وجود نداشت (P≤0.05). هم‌چنین بین میزان تغییرات در ترس‌ از افتادن و اعتماد به ‌تعادل، همبستگی معناداری مشاهده‌شد (P≤0.05, r=-0.66). بنابراین، برنامه‌ی تمرینی به اضافه‌ی برنامه‌ی آموزش درباره‌ی افتادن، بر بهبود عوامل روان‌شناختی و عملکردی مرتبط با تعادل و افتادن مردان سالمند مؤثر بود.